aşk ne mesafe nede zaman tanır

onunla tanıştışğımız ilk günü hatırlıyorumda aradan nekadar zaman geçmiş. şimdi evlilik arifesindeyiz. gerçekten inanmak çok zor. birbirimize açılmamız da çok zor olmuştu. bir o kadar da benim için komik.
üç kız arkadaşımla beraber tatile gitmiştik. henüz sezon açılmadığı için çok kalabalık değildi ve rahatça dolşabiliyorduk. gece geç saatlerde eve geliyor istediğimiz gibi geziyorduk. dört kız biraz dikkat çekmiştik yanımıza kimseyi yaklaştırmıyorduk. arkadaşlık teklif edenler çok olmuştu ama biz rahat rahat tatil yapmak istiyoduk ve hiç kimsenin teklifini kabul etmiyorduk.
bir gece sahil kıyısındaki bir parkta oturuyorduk. arkadaşlarımla sohpet ederken yanımızda oturan iki genç bizi dinliyor ve hafiften laf atıyorlardı. bizde sinirlenip kalktık. peşimizden geldiler ve olayı biraz daha abartıp sarkıntılığa getirdiler. yüz vermeyince ve biraz tartışınca çekip gittiler. daha sonra yanımıza selim ve üç arkadaşı geldi. selim tatil yaptığımız yerin yerlisiydi ve onlar adına özür diledi ve tanışmak istediklerini söylediler. biz herkese hayır derken o gece onlara hayır diyemedik. nedenini hala düşünüyorumda bulamıyorum. o gece onunla konuşurken ondan etkilenmiştim. hareketleri, tavırları, davranışları ve en önemlisi efendiliği beni etkilemişti. tanıştıktan sonra her gece buluşup grup halinde geziyorduk. o kadar güzel ve şaşırtıcıydı ki hemşeri çıkmıştık. onlar yıllar önce göç etmişlerdi. bulundukları yer hep bizim hemşerilerden kurulmutu. aynı düşünceleri paylaşıyorduk. aile yapılarımızda birbirine çok yakındı.
iki hafta bitmişti ve eve dönme zamanı gelmişti. ama hala açılamamıştık. bende onun arkadaşımdan hoşlandığnı düşünmeye başlamıştım ve hiç bir şey söylememiştim. gideceğimiz gün son kez görüştük ve vedalaştık. istanbula dönünce telefonlaştık mesajlaştık ama iki sene yüzyüze hiç görüşmedik imalı olarak mesajlaşıyorduk sadece. ama ben onu unutamamıştım. arkadaşlarının anlattığına göre oda dilinden beni düşürmüyormuş. üniversiteyi kazanmış ve başka bir şehire yerleşmişti aileside onula beraber gitmişti. yani belki birdaha göremem diye umudumu yitirmiş unutmaya çalışıyordum.
bir gün bana mesaj attı ve msn adresimi istedi. bende verdim. artık msn de konuşuyor birbrimizi ordan görüyorduk. bi akşam bana şiirler yazıp duruyordu. çok güzel şeyler yazmıştı ve bu şiirleri bana yazdığını söylemişti. ben nedenini sorunca bana beni sevdiğini söyledi. ben şaşırdım ve ne yapıcamı bilemedim. bir hafta her gece devamlı konuşuyorduk msn de. nasıl olacaktı? ayrı şehirlerdeydik ve görüşmemiz çok zor olacaktı. belkide hiç başlamayalım diye düşünüyordum derken o hafta sonu aniden çıka geldi. iki haftada bir geliyordu artık. o kadar güzel zaman geçiriyorduk ama bir o kadar kısaydı herşey. dönecekli olduğu için zorlanıyorduk. ailesiylede tanıştım. o da benim ailemle tanıştı. ailelerimizde anlaştı. ikimizde okuduğumuz için acele etmedik. okulumuzun bitirip onun istanbula yerleşmesini bekledik.
derken aradan yıllar geçti ve bana kız kulesinde romantik bir akşam yemeğinde evlenme teklif etti. ben hiç düşünmeden hemen evet dedim. şimdi asker hazırlıkları yapıyoruz. askerden döner dönmez hemen evlilik hazırlıkları yapmaya başlıcaz. arada benim kıskançlığım olmasa çok güzel bir ilişkimiz var.
umarım böyle güzel bir aşkı herkes yakalar.